Philosophy is the study of the fundamental nature of knowledge, reality, and existence. In this endeavor, please be a courageous yet humble pupil and master with not negotiable emotional boundaries to not allow not always well intended others to impact your own and unique journey. In having the need to mail a hard copy document with a wet signature to Singapore, I learned what language is spoken there. With the aid of google translator, I wrote a lovely note to the recipient in English and traditional Chinese since Mandarin Chinese is not offered. I hope our Singapore team member appreciates my intent. Joy is found in small things when we open up to others while acting from the heart. /
Filozofia to nauka o fundamentalnej naturze wiedzy, rzeczywistości i istnienia. W tym przedsięwzięciu bądź odważnym, ale pokornym uczniem i mistrzem, którego granice emocjonalne nie podlegają negocjacjom, aby nie pozwolić, aby inni, którzy nie zawsze mają dobre intencje, mieli wpływ na Twoją własną i wyjątkową podróż. Ponieważ musiałam wysłać papierowy dokument z oryginalnym podpisem do Singapuru, dowiedziałem się, jakim językiem się tam mówi. Za pomocą tłumacza Google napisałam do odbiorcy uroczą notatkę w języku angielskim i tradycyjnym chińskim, ponieważ dialekt mandaryński nie jest dostępny . Mam nadzieję, że członek naszego zespołu z Singapuru doceni moje intencje. Radość można znaleźć w małych rzeczach, gdy otwieramy się na innych, działając z głębi serca.
I do not know you But it does not matter Because the heart does not count Nor does it weigh feelings
I hope you smile So, for a moment in space-time We speak the same language In silence
Nie znam Cię Jednak to nie ma znaczenia Bo serce niczego nie liczy I nie waży uczuć
Mam nadzieję, że się uśmiechniesz I na chwilę w czasoprzestrzeni Pomówimy tym samym językiem W milczeniu
It is better to have loved and lost than never to have loved at all. / Lepiej kochać i stracić, niż nigdy nie kochać.” – Lord Alfred Tennyson (1809 – 1892)
Purity is not just a term But a dignified state of being It is a conscious choice to be thankful For all that life offers without letting the ego judge To rob us of the priceless innocence
Czystość to nie tylko termin Lecz godny stan życia Będąc wdzięcznym jako świadomy wybór Za wszystko, co życie oferuje, nie pozwalając ego osądzać By okradać nas z bezcennej niewinności
A mind closed to concepuatalizing a new idea Is like an Autumn leaf that falls of the tree and shrivels To be blown away somewhere by the winds of change
A mind open to conceptualizing a new idea gets grounded and curious Even when the adaptation of the concept is slow The curious mind returns to it like a boomerang to ask questions and question the answers
Umysł zamknięty na konceptualizację nowego pomysłu Jest jak jesienny liść, który spada z drzewa i usycha By być gdzieś porwanym przez wiatr zmian
Umysł otwarty na konceptualizację nowego pomysłu staje się uziemiony i ciekawy Nawet jeśli adaptacja koncepcji jest powolna Ciekawy umysł do niej wraca jak bumerang, by zadawać kwestie i kwestionować odpowiedzi
Early last year, he was released from her life Through a straight and narrow path Leading to a one-way exit Closing the door behind him With a knob stained by his lies To remove and burry it In the quicksand of time With this closure Another chapter was completed In the book of life – a short one With some pages stained by tears Saying goodbye to who he was not As a pigment of her empathic imagination While feeling compassion for who he is And being thankful for meeting him On the bridge of his lack of authenticity That her intuition has not followed Allowing her to learn a valuable and lasting lesson To step into another chapter of her beautiful life Which she creates on her mind-heart axis Now enriched – thanks to who he is So, she knows who she does not wish to become While she is still becoming herself
Na początku ubiegłego roku został zwolniony z jej życia Prostą i wąską ścieżką Prowadzącą do jednokierunkowego wyjścia Zamykając drzwi Gałką poplamioną kłamstwami By usunąć ją i zakopać W ruchomych piaskach czasu Z tym zamknięciem Kolejny rozdział został ukończony W księdze życia – taki krótki Z niektórymi stronami poplamionymi łzami Pożegnanie z tym, kim nie był Jako pigment jej empatycznej wyobraźni Czując jednocześnie współczucie dla tego, kim jest I wdzięczność za spotkanie z nim Na moście jego braku autentyczności Której intuicja nie wykryła Aby pozwolić jej zdobyć cenną i trwałą lekcję By wkroczyć w kolejny rozdział pięknego życia Które tworzy na osi umysł-serce Teraz wzbogacona – dzięki temu, kim jest I dzięki temu wie, kim nie chce się stać Choć wciąż staje się sobą
Jestem doktorem badawczym w zakresie przywództwa organizacyjnego i rozwoju zasobów ludzkich, specjalizującym się w kulturach narodowych jako skarbnicach konstruktywnych cech/wartości zdeponowanych w charakterach moralnych jednostek, którym zależy na ich pielęgnacji i społecznym konsekwentnym stosowaniu przez całe życie. Podczas gdy wartościowi obywatele napełniają kultury narodowe konstruktywnymi cechami stosowanymi społecznie jako jednostki lub za pośrednictwem instytucji narodowych, kultury narodowe jako zjawiska abstrakcyjne służą jako repozytorium praw i obowiązków obywatelskich. Pochodząc z komunistycznej Polski, doskonale pamiętam ucisk bloku wschodniego, bo w wieku 24 lat wyemigrowałam do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Można by pomyśleć, że kultura Polski poprzez obywateli żyjących na polskiej ziemi będzie ewoluować od metod bezrefleksyjnych aparatczyków Urzędu Bezpieczeństwa wraz z rozpadem bloku wschodniego i liberalizacją gospodarki oraz innych aspektów zycia. Kultura narodowa Polski zdziesiątkowana przez dwa stulecia ucisku przez różne siły, regeneruje się powoli. Rugowanie języka polskiego ze szkół pod zaborami austriackim, pruskim i rosyjskim w latach 1772 – 1918, zamordowania polskich wykładowców szkolnictwa wyższego renomowanego Uniwersytetu Jagiellońskiego przez bestie Hitlera, i niewyobrażalne okrucieństwo Sowietów przez 44 lata od roku 1945 do 1989 nadal zbiera pokłosie mentalnosci ofiary. Kiedy osoby, które ukrywają swój wstyd, zamiast ujawnić się i go uzdrowić, nie radzą sobie z traumą, jej konsekwencje widoczne są w dynamice społecznej w całej Polsce. Zostałam zaproszona przez Przyjaciela z dzieciństwa do polskiej grupy na Facebooku Nasza Klasa. Zastąpiłam kilka odrzuconych wierszy bez uprzejmości moderatora do podania słów kluczowych do poprawienia. Dzisiaj zdecydowałam się zapytać o nie i zostałam usunięta bez pardonu z grupy. Chociaż może się wydawać, że to tylko jedna osoba, ja odważnie stoję na pozycji, by skorygować postrzeganie. Zdarzały się przypadki, gdy byłam celem z powodu używania „dr” przed moim imieniem i nazwiskiem. Zabójstwo polskich instruktorów szkolnictwa wyzszego dokonane przez zwierzęce jednostki Hitlera nadal ma swoje poklosie i zmieniło postrzeganie wartości szkolnictwa wyższego, które w czasach reżimu komunistycznego zostało zastąpione finansowanym przez państwo kontrolowanym programem mającym na celu kształcenie osób przyjmowanych bez względu na zasługi lecz koneksje w celu indoktrynacji jedynie slusznego systemu na świecie nadal zbiera zniwo. Nie generalizuję, bo znam w Polsce ludzi wartościowych, którzy mimo presji grupowego myślenia wprowadzającego w błąd Paradoksem Abilene, nie boją się być sobą. Przesyłam serdeczne współczucie osobie, która nie wykazała się odwagą, by grzecznie odpowiedzieć na moją prośbę o podanie słów mego wiersza, które zdyskwalifikowały go do udostępnienia grupie. Z żalem, istoto ludzka wysyłasz wiadomość kim jesteś wewnętrznie i zewnętrznie. Niech to, kim jesteś w cieniu twego strachu, inspiruje innych Polaków i Polki by nie stawali sie tobą.
Sztuka służy jako żywa reprezentacja kultury narodowej – stale rozwijającej się i reagującej na otaczający ją świat. W ostatnim czasie zauważalny jest nacisk na rolę sztuki w narodowej tożsamości kulturowej i zachowaniu dziedzictwa kulturowego, co wynika z galopu technologicznego nastawionego przede wszystkim na zysk. Ten konstruktywny trend przypisuje się rosnącej świadomości jednostek o znaczeniu odrębności i różnorodności kulturowej. Poniższy wiersz obraził ego wielkości Jabby the Hut moderatora polskiej grupy na Facebooku Nasza Klasa i spowodował moje usunięcie z grupy. Z perspektywy, cieszę się, że zostałam usunięta z formy ucisku tylko ciut ciut myślenia. Mogę skutecznie publikować i udostępniać wiersze po angielsku i polsku tutaj i na moim blogu, aby każdy, kto je chce czytać na całym świecie, cieszył się i serdecznie uśmiechał.
I am a research doctor in organizational leadership and human resources development specializing in national cultures as repositories of constructive traits/values deposited in the moral characters of individuals who care to nourish and socially apply them throughout their lives. While value-based citizens infuse national cultures with socially applied values as individuals, directly or through national institutions, national cultures as abstract phenomena serve as repositories of citizens’ rights and obligations. Originating from communist Poland, I distinctly remember the Eastern Bloc’s oppression since I was 24 years of age at the time of immigrating to the United States of America. One would think that the culture of Poland through its citizenry living on the Polish soil would evolve/progress from the methods of the National Security System [Urząd Bezpieczeństwa] apparatchiks in concert with the dissolution of the the Eastern Bloc in June 1989 and liberalization of the Polish economy and other aspects of the Polish life, is. National cultures that have been decimated by two centuries of oppression by various global forces such as the Austrian, Prussian, and Russian partitions between 1772 – 1918 heal slowly. The cultural devastation through the combination of attempts to displace the Polish language from schools during the partitions, Hitler’s assassination of the Polish higher learning instructors of the renowned Jagiellonian University in Krakow, and the Soviet unimaginable cruelty is still present in small thinking of some Polish individuals. When such trauma is not effectively dealt with by an individual who hides it instead of coming forward and healing it, its implications are still present in the social and national dynamics in Poland. I was invited by my childhood Friend to join the Polish Facebook group Our Classroom [Nasza Klasa]. On a couple of occasions, I replaced declined poems without the moderator exhibiting the courage and courtesy of providing keywords to correct. Today, I have decided to ask for detailed feedback and was removed from the group without any notice. Although one may think that it is just a behavioral outcome of one person, I bravely stand here to correct this perception. There were instances of me being targeted for just the use of the earned through my hard-work and dedication highest level of US education indicator of Doctor of Philosophy or its abbreviated form of Dr. in front of my name. The assassination of the Polish instructors by Hitler’s animalistic individuals altered the perception of the value of higher education in Poland, which during the Communist regime was replaced by the state-funded and controlled program to indoctrinate those admitted not based on merit but social connections to be programmed to comply with the oppressors’ perceived best system in the world. I am not generalizing here, for I know value-based people in Poland who despite the pressures of groupthink misleading to Abilene Paradox are not afraid to be themselves. I send heartfelt compassion to the individual who failed to exhibit the courage to civilly respond to my petition to provide the words in my poem that disqualified it from being shared with the group. Not being able to embrace your personality shadow, you are sending a message of who you are internally and externally. May who you are inspire others to not follow you.
Art serves as a living representation of national culture – ever-evolving and responsive to the world around it. Recently, there has been a noteworthy focus on the role of art in national cultural identity and heritage preservation due to the technological gallop focused on profits before all else in the modern form of slavery. This constructive trend is attributed to the growing awareness of the importance of cultural distinction and diversity.
The below poem was the one that offended the Jabba the Hut size ego of the Polish Facebook group moderator Our Classroom [Nasza Klasa] and caused my removal. In retrospect, I am glad that I was removed from the oppression of small thinking. I can effectively publish and share my poems in English and Polish here and on my blog for whoever wishes to read them in the world to enjoy and wholeheartedly smile.
Tak prosto a tak zawile Miłości ścieżynki biegną Chciałabym wszystkimi biec Pobiegnę tylko jedną
Bez mrugnięcia powieką Troszkę już zadyszana Bo i lata już nie te Ale wciąż zakochana
W samym życiu i głębi tajemnic Które niesie każdego dnia Kiedy rankiem budzę się promienna Na mym licu nie jawi się łza
Po cóż płakać gdy radość wokół I tyle miłowania I tyle cudownych początków Od porannego wstawiana
A Ty marzysz o strzale w serce Największą miłością Przyciągnąłeś kobietę Strzelca Która to czyni godnością
Swoim okiem tak bystrym jeszcze I swym sercem prawym Wyszepcze Ci w powietrze Ciepłym językiem bajkowym
Patrzaj w serce Panie Wiesławie Jak nasz drogi Wieszcz wieści Niechaj godnie płynie Ci życie Miłością, której serce nie mieści
W swoim sercu zawsze utoniesz Ale żyć będziesz w pełni Jak księżyc na nieboskłonie Cudowny, mimo, iż tak odległy
So simple, yet so intricate The paths of love run I would like to run on all of them But I will only run on one
Without batting an eyelid Now, just a little out of breath For my years are not the same anymore But I am still in love
In life itself and its many secrets Which it reveals every day When I wake up radiant in the morning There is no tear on my face
Why cry when there is joy all around And so much agapao love And so many wonderful beginnings Every single day and night
While you dream of a shot in the heart By the arrow of the greatest love You attracted a Sagittarius woman Who will respond dignified
With a still and keen eye And with a righteous heart Who will whisper into the air to you In the warm language of the art
Look into your heart, Mister Wiesław Like our Bard Adam imparted May your life flow with dignity And love that your heart cannot contain
You will always drown in your heart But you will live fully Like the moon in the sky Wonderful, even though so removed
Pragniesz spotkać ją w dzwiach swego życia By krzyknęła, że chce pójść z Tobą I dwa serca za ręce się wzięły Krocząc ścieżynką nową By muza słodko grała Wam w duszach O szacunku i miłości z marzeń I byście tańcząc pod krzewem róż Tkali własny gobelin zdarzeń Tak pląsając i marząc we dwoje Pośród woni przewlekanych cierniami Mimo iż to tylko sny Które szczęścia są heroldami
You wish to meet her at the door of your life To hear her that she wants to go with you For two hearts to join hands Walking along a new path Letting music play in their souls About respect and love from dreams Dancing under the rose bush Weaving their own tapestry of events Moving and dreaming together Among the scents threaded with thorns Even though these are just dreams Which are happiness heralds
Spring treads lightly with the green of new grass In an airy muslin dress like a mating peacock The next embroidery reveals her radiant smile Woven with a zephyr’s needle so precious and desired The feet of winter are barely visible on the ground Stretching from the season of resting back to a thriving life The blue of blooming violets peeks from the underbrush A dried berry on the bush reminds us of the summer months And this is how the four seasons engage in a stinter And here they come – spring, summer, autumn, and winter
Wiosna lekko stąpa po zieleni młodych traw W zwiewnej muślinowej suknience niczym godowy paw Kolejny haft odsłania jej uśmiech promienny Igiełką zefiru tkany i tak drogocenny Stopy zimy są ledwo widoczne na ziemi Przeciągającej się ze snu do pełnego życia Błękitem kwitnących fiołków Spod zeschłych liści poszycia Suszona jagoda o lecie przypomina I tak cztery pory roku gawędzą ze sobą Wiosna, lato, jesień, i zima
Dla Pana Wiesia, mistrza poezji romantycznej – Ala ma kota / For Mr. Wiesiu, the master of the Polish romantic poetry – Ala who has a cat 🙂
Pragniesz przytulań i o nie prosisz Swymi pięknymi oczami I tyle serca w uśmiechu nosisz Między nieboskłonu gwiazdami Wędrując wszędzie gdzie dusza niesie Lekka jak kwiatu pyłek Nie potrzebując trudu pszczoły By nimbu stworzyć dymek Który jak mgiełka tajemnic życia Kryje wiele zakątków Cudownej magii – piękna przeżycia I końców i początków I tyle dajesz Twoim uczuciem Zanim otworzysz usta Wszak romantycznym jesteś na świecie Bez Ciebie byłaby pustka Trzęsienie ziemi niemo utworzysz Bez oka powieki drgnienia Z lekkim uśmiechem do snu się ułożysz Po dniu pełnym spełnienia Bo jakże żyć bez śpiewu duszy I jakże doświadczać życia Kiedy hałasu tyle wokół A dusza szeptem pyta
You wish and ask for warm embraces With your beautiful eyes Reflecting so much heart in your smile Between the stars in the sky Wandering wherever your soul takes you As light as a flower’s pollen Not needing the labor of a honeybee To create an enchanting bubble Which, like a mist of life’s secrets Hides many chambers and corners Of wonderful magic – a beautiful experience Of endings and beginnings You give so much with just your feelings Before you open your mouth By being a romantic in the world Without you, there would be a void You will create a silent earthquake Without your eyelids twitching Falling asleep with a slight smile After a day full of fulfillment How can we live Without our souls singing And how can we experience life When there is so much noise While our souls whisper
resiliencewithin.wordpress.com 