Silence is sweet, sweeter than honey
Like the trust in your arms open for a warm embrace
Silence does not ask for nor seeks anything
It just knows from the heart
What is sweet, sweeter than honey
Cisza jest tak słodka, słodsza niż miód
Jak zaufanie w Twoje ramiona otwarte na ciepły uścisk
Cisza o nic nie prosi i niczego nie szuka
Po prostu wie z serca
Co jest słodkie, słodsze niż miód
© Dr. Alina Wręczycki, 10/29/2023
Healthy regulated emotions naturally flow like a river
Through appropriate feelings, laughter, tears, and
Sometimes the need for silence and solitude
Emotions may not necessarily need words
To be acknowledged, expressed, and processed
So, let us refrain from trespassing
Onto someone’s sacred emotional self
Until they feel the need to express linguistically
For, no matter how hard the ego may push
Respecting the natural flow of emotions
By not projecting who we are at the moment
And not imposing ourselves onto others
Is the divine in us being kind to them
Zdrowe, naturalnie regulowane emocje płyną jak rzeka
Poprzez odpowiednie uczucia, śmiech, łzy i
Czasem potrzebę ciszy i samotności
Emocje niekoniecznie wymagają słów
Do afirmacji, wyrażenia i przetworzenia
Powstrzymajmy się zatem od wtargnięcia
Na czyjeś święte ja emocjonalne
Dopóki nie poczują potrzeby wyrażenia się językowo
Bez względu na to, jak bardzo ego może naciskać
Szanowanie naturalnego przepływu emocji
Nie projektując tego, kim jesteśmy w chwili
I nie narzucając się innym
To boskość w nas tak dla nich łaskawa
© Dr. Alina Wręczycki, 10/27/2023
This poem is dedicated to the loving memory of my husband’s brother Waldemar Wręczycki (9/17/1958 – 10/20/2023) / Poemat dedykowany pamięci ukochanego brata męża, Waldemara Wręczyckiego (17.9.1958 – 20.10.2023)
You departed so quietly
Like a falling Autumn leaf
Flying freely in the wind
Preferring to dance with the angels
Playing soft music on the ukulele
Bringing sadness to our minds
And aches to our hearts
But there is comfort in knowing
That your suffering is over
And now the time has come for us to heal
And accept you into our hearts
As spiritual presence to be cherished
Odszedłeś tak cichutko
Jak spadający jesienny liść
Swobodnie latający na wietrze
Wolący tańczyć z aniołami
Grającymi delikatną muzykę na ukulele
Wprowadzając smutek do naszych umysłów
I ból do naszych serc
Ale wiedza że już nie cierpisz pociesza
I nadszedł czas, byśmy Cię odżałowali
I przyjęli do naszych serc
Jako duchową obecność, którą należy pielęgnować
© Dr. Alina Wręczycki, 10/26/2023
Dedicated to the memory of Krzysztof Jerzy Wręczycki [1961 – 2017] my beloved husband, friend, and the father of our beloved son Jack. / Dedykowany pamięci Krzysztofa Jerzego Wręczyckiego [1961 – 2017], mojego ukochanego męża i przyjaciela oraz ojca naszego ukochanego syna Jacka.
I do not love you as you were still here
For your soul had fused with eternity
I do not love you through my mind
That tends to rewind like a filament
When I am not mindful
I do not love you through my memories
That feel so warm in my heart
But can bring tears to my face
I love you through the way I feel
When I look at the sky
Whether bathed in the sunlight
Or covered by dark clouds
Or illuminated by the moonlight
And the countless distant stars
I love you through the buds in Spring
The ocean waves clashing with rocks
And splashing salt in the Summer
On the hot sand that burns my feet
The leaves that dance with the Autumn wind
And the first snowflakes in Winter
I love you just the way you were
While you were not perfect, for none of us are
You were perfect for me, and I, my dearest love
Will cherish our love, trust and friendship
For the rest of my days on our beautiful planet
Nie kocham Cię, jakbyś wciąż tu był
Bo Twoja dusza spoiła się z wiecznością
Nie kocham Cię moimi myślami
Bo mają tendencję do przewijania się jak szpulka nici
Kiedy nie jestem uważna
Nie kocham Cię poprzez moje wspomnienia
Tak ciepłe w moim sercu lecz mogące wywołać łzy
Kocham Cię poprzez to, co czuję
Kiedy patrzę w niebo skąpane w słońcu
Albo pokryte ciemnymi chmurami
Lub oświetlone światłem księżyca
I niezliczonych odległych gwiazd
Kocham Cię poprzez pąki na wiosnę
Fale oceanu zderzające się ze skałami
I rozsypujące sól latem na gorący piasek parzący mi stopy
Liście tańczące z jesiennym wiatrem i pierwsze płatki śniegu zimą
Kocham Cię po prostu takim, jakim byłeś
Chociaż nie byłeś doskonały, bo nikt z nas nie jest
Byłeś idealny dla mnie i mój najdroższy ukochany
Będe pielęgnować naszą miłość, zaufanie i przyjaźń
Do końca moich dni na naszej pięknej planecie
© Dr. Alina Wręczycki, 10/21/2023
The nights and days run into each other
While the fallen leaf patiently witnesses
Awaiting the next breath of wind
Praying to travel to the unknown
Noce i dni przeplatają się ze sobą
Podczas gdy opadły liść cierpliwie świadczy
Czekając na kolejny powiew wiatru
By podróżować w nieznane
© Dr. Alina Wręczycki, 10/19/2023
From the womb of the solid maternal grounding
From the mystical dreamer
Larger than the elementary education
Larger than life itself
On the quest to understand
Conceptually and feelingly
My social imprint and spiritual growth
Grounded and oriented by the North Star
The True Node representing my life lessons
Flowing through the river in me
Guided by my moral compass
Reflecting my ancestral values
Z łona solidnego matczynego uziemienia
Od mistycznej marzycielki
Większej niż wykształcenie podstawowe
Większej niż samo życie
W poszukiwaniu zrozumienia
Konceptualnie i emocjonalnie
Mojego śladu społecznego i rozwój duchowego
Uziemiona i zorientowany przez Gwiazdę Północną
Prawdziwy węzeł reprezentujący moje lekcje życia
Płynę przez rzekę we mnie
Kierując się moim kompasem moralnym
Odzwierciedlenie wartości moich przodków
© Dr. Alina Wręczycki, 10/15/2023
#ancestralvalues #largerthanlife #lifelessons #maternalgrounding #moralcompass #socialimprint #spiritualgrowth / #kompasmoralny #lekcjeżycia #matczyneuziemienie #mistycznamarzycielka #odciskspołeczny #rozwójduchowy #wartościprzodków #większaniżżycie
Do you not know that your body is a temple of the Holy Spirit who is in you, whom you have from God, and that you are not your own? / Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie?” – 1 Corinthians 6:19 (NIV) / 1 List do Koryncjan 6,19 (Biblia Tysiąclecia)
It’s not just what we eat and do not eliminate
Nor just the air we breathe and exhale
It is a spectrum of being while trusting the highest self
Recognizing and acknowledging all emotions
Through feelings in the body and thoughts about them
But not allowing them to control us
Knowing our needs conceptually and feelingly
As the arm of the moral compass
While silencing the ego’s wants with a compassion
Relying on the rock foundation of the self-esteem
Coming from introspection and not the opinions of others
Whose trait system is theirs but ours is deposited in the moral character
Through courage and self-restraint as integrated personhood
To nie tylko to, co jemy i czego nie eliminujemy
Ani tylko powietrze, którym oddychamy i wydychamy
Lecz spektrum bycia przy jednoczesnym zaufaniu najwyższemu Ja
Rozpoznawanie i akceptowanie wszystkich emocji
Poprzez uczucia w ciele i myśli o nich
Ale nie pozwalanie im by kontrolować
Znanie potrzeb koncepcyjnie i uczuciowo jako ramię kompasu moralnego
Uciszając pragnienia ego ze współczuciem
Opierajac się na kamiennym fundamencie samooceny
Pochodzacej z introspekcji a nie opinii innych
Ich system cech jest ich a nasz znajduje odzwierciedlenie w charakterze moralnym
Poprzez odwagę i powściągliwość jako integralna osobowośc
© Dr. Alina Wręczycki, 10/15/2023
#compassion #courage #emotions #feelings #introspection #needs #moralcompass #personhood #selfesteem #selfrestraint #spectrumofbeing #thehighestself #trust / #emocje #introspekcja #kompasmoralny #najwyższeja #odwaga #osobowość #potrzeby #powściągliwość #samoocena #spektrumbycia #uczucia #współczucie #zaufanie
Courage is rightly esteemed the first of human qualities for it is the quality that guarantees all others. / Odwaga jest słusznie uważana za pierwszą z cech ludzkich, gdyż stanowi gwarancję wszystkich pozostałych.” – Sir Winston Leonard Spencer Churchill (1864 – 1975)
In the essence of eternal life
Flows our essence like a river
Temporarily in the human body
To use courage to reveal who we are
Sharing the fruit of our labor with others
So, they can mirror to us who we are
In the world of reciprocity
So, we can adjust the course of our life
To not have any regrets
W istocie życia wiecznego
Płynie nasza esencja jak rzeka
Tymczasowo w ludzkim ciele
Aby używać odwagi, by ujawniać, kim jesteśmy
Dzieląc się owocami naszej pracy z innymi
Dzięki temu oni mogą odzwierciedlać kim jesteśmy
W świecie wzajemności
I dzięki temu możemy dostosować bieg naszego życia
Żeby niczego nie żałować
© Dr. Alina Wręczycki, 10/15/2023
Truthful lips endure forever, but a lying tongue lasts only a moment. / Prawdomówny język trwa wieki, a chwilkę – język kłamliwy.” – Proverbs 12:19 (NIV) / Księga Przysłów 12,19 (Biblia Tysiąclecia)
The eternal truth sets us free
Itching our souls like a thistle in bloom
To be mindful of the ego’s tricks
But the truth can upset the ego
Cloaked in instant gratification
Of the eight worldly conditions
Stepping on ancestral values
With soiled shoes that are too large
Overstepping legal boundaries
Thinking to outrun the truth
That will always patiently await
At every corner of the round Earth
And when the truth, like oil
Comes to the surface, can it be handled
Odwieczna prawda nas wyzwala
Swędząc nasze dusze niczym kwitnący oset
Byśmy byli świadomi sztuczek ego
Ale prawda może denerwować ego
Odziane w natychmiastową satysfakcję
Ośmiu światowych warunków
Deptając wartości przodków
Brudnymi butami zbyt dużymi na stopy
Przekraczając granice prawne
Myśląc, żeby wyprzedzić prawdę
Która zawsze będzie cierpliwie czekać
W każdym zakątku okrągłej Ziemi
A kiedy prawda, jak olej
Wypłynie na powierzchnię
Czy można sobie z nia poradzić
© Dr. Alina Wręczycki, 10/15/2023
About 140 million years ago, flowering plants emerged as an evolutionary mystery to constructively challenge the existing gymnosperms by angiosperms. / Około 140 milionów lat temu rośliny kwitnące wyłoniły się jako ewolucyjna zagadka, która rzuciła konstruktywnie wyzwanie istniejącym nagonasiennym przez okrytozalążkowe.
Perhaps you speak to each other
Unaware of how much joy your bring
To my heart as a silent onlooker
Amazed by your resilience
Given the changing conditions
Keep blooming to make me smile
To bloom in my heart
Until Spring arrives
Być może rozmawiacie ze sobą po cichutku
Nieświadome, ile radości niesiecie
Do serca, jako spokojnego widza
Zdziwionego Waszą odpornością
W zmiennych warunkach
Kwitnijcie dalej, żeby wywołać mój uśmiech
Byście nadal kwitły w moim sercu
Aż nadejdzie wiosna
© Dr. Alina Wręczycki, 10/14/2023
resiliencewithin.wordpress.com 